رواية غرام رحيم
رحيم بعصپيه : لا اصل ولا فصل انت هنا ف شركه محترمه يا استاذ مش فشارع يعني تلتزم حدودك مفهوم.. اظن كلامي واضح
اسلام وبينظر للارض بخجل: مفهوم.. وانا بعتزر لحضرتك والحصل مش هيتكرر تاني
رحيم بضحكه سخريه: ومين قالك اني هسمح بحاجه زي دي تحصل تاني؟
اسلام: انا اسف مره تانيه
رحيم: عاادل اخصم شهر من مرتب الاستاذ
عادل: حاضر
أسلام: أستاذ رحيم انا والله.......
رحيم: مش عايز اسمع ولا كلمه..ده انت تحمد ربنا انك لسه ف الشركه مترفضش بعد الاسلوب ده
أسلام: شكرا لحضرتك
رحيم بعصبيبه شديده: وانتو وافقين بتتفرجو علي اييي ولا حابيبن انتو كمان يتخصملكو؟ وبز*عيق كللللل واااااحددد عليييييي شغللللهههه يلاااااا
كل المواظفين بيروحو علي شغلهم
وغرام كانت واقفه بتراقب اسلوب رحيم وتفجأت بهبته و بشخصيته القويه وانها اول مره تشوف اسلام بيخاف من شخص لدرجاتي
غرام بندهاش: معقول ده اسلام؟
وبيقاطعها
عادل: انسه اااا
غرام: انسه غرام
عادل بإبتسامه: انسه غرام استاذ رحيم عايز يتكلم مع حضرتك
غرام پټۏټړ: ان... انا
عادل بضحك: مټۏټړھ ليه مټخlڤېش مش هيعملك حاجه
غرام بطمئنان: ااه اوكي بس فين هنا ف الشركه
عادل: لا بره الشركه انا هوصلك
غرام بإبتسامه: اوكيي
چيهان: ساجده بصي مين ال جي
ساجده بتنظر بتشوف مين: ااه ده عمر
چيهان: انا مش عارفه شايف نفسه علي ايي ده حتي مفيش بنت عرفت توقعه او حتي تتكلم معاه دقيقه
انجي: ده كراش نص بنات الجامعه
ساجده بسخريه: هه مش عارفه بيكرشو عليه علي اي
چيهان: انتي مش شايفه ده عينه لوحدها تسحر ولا چس'مھ الرياضي ولا شعرو
ساجده: بس بس بس في اي يچيهان ال يشوفك كدا يقول انك معجبه بي
چيهان: دي حقيقه يااه نفسي اكلمه لو لي مره
ساجده بغرور: انا مش شايفه ف حاجه مميزه يعني اومال لو شفته رحيم اخويا هتعملو اي....وبعدين اصلا ده بنسبالكو انتو مش عارفين تكلمو اما من كلمه واحده مني اخلي يدوب فيا
انجي: طب ورينا
ساجده: اوريكو اي
